چرا گاهی در روابط عاشقانه احساس میکنیم که فقط یکی از طرفین تلاش میکند؟
در بسیاری از روابط عاشقانه، دورههایی پیش میآید که یکی از طرفین احساس میکند بار اصلی رابطه بر دوش اوست. این احساس میتواند بسیار ناخوشایند و فرساینده باشد و منجر به دلسردی و حتی پایان رابطه شود. اما چرا این اتفاق میافتد؟ دلایل متعددی میتوانند در این احساس نقش داشته باشند که در ادامه به برخی از مهمترین آنها اشاره خواهیم کرد: این احساس اغلب ریشه در انتظارات برآورده نشده و درک متفاوتی از تعهد و سرمایهگذاری در رابطه دارد. وقتی یکی از طرفین تلاش مضاعفی برای حفظ و پیشبرد رابطه میکند، در حالی که طرف دیگر به نظر میرسد کمکار است، احساس نابرابری و خستگی ایجاد میشود.
- ✔️
تفاوت در تعریف عشق:
هر فرد تعریف متفاوتی از عشق و ابراز علاقه دارد. شاید طرف مقابل به روشی که شما انتظار دارید عشقش را نشان نمیدهد. - ✔️
مشکلات ارتباطی:
عدم توانایی در بیان نیازها و انتظارات به طور واضح و مستقیم. - ✔️
ترس از صمیمیت:
برخی افراد از صمیمیت عمیق میترسند و به همین دلیل در برقراری ارتباط عاطفی و نشان دادن تعهد کمکاری میکنند. - ✔️
مشکلات فردی:
استرس، افسردگی، یا سایر مشکلات شخصی میتوانند باعث شوند فرد نتواند به طور کامل در رابطه حضور داشته باشد. - ✔️
عدم درک نیازهای طرف مقابل:
عدم تلاش برای فهمیدن نیازها و خواستههای شریک عاطفی. - ✔️
فقدان قدردانی:
عدم ابراز قدردانی از تلاشها و فداکاریهای طرف مقابل.
- ✔️
بیتوجهی به جزئیات:
بیتوجهی به مسائل کوچک اما مهم که برای طرف مقابل اهمیت دارد. - ✔️
تنبلی عاطفی:
عدم تمایل به صرف انرژی برای حفظ و تقویت رابطه.
- ✔️
انتظارات غیرواقعی:
داشتن انتظارات بیش از حد از طرف مقابل و رابطه. - ✔️
عدم تعادل قدرت:
وجود نوعی سلطه و فرمانبرداری در رابطه که باعث میشود یکی از طرفین بیشتر تلاش کند. - ✔️
گذشته آسیبزا:
تجربیات آسیبزا در گذشته میتواند باعث شود فرد در برقراری رابطه صمیمانه و متعهد مشکل داشته باشد. - ✔️
عدم خودآگاهی:
ناتوانی در تشخیص الگوهای رفتاری مخرب در رابطه. - ✔️
مشکلات مالی یا شغلی:
فشارهای اقتصادی یا کاری میتواند باعث شود فرد نتواند به طور کامل به رابطه اختصاص دهد. - ✔️
اعتیاد به کار یا سایر اعتیادها:
اعتیاد میتواند تمرکز فرد را از رابطه منحرف کند. - ✔️
فقدان اهداف مشترک:
عدم توافق بر سر اهداف و ارزشهای مشترک در رابطه. - ✔️
دخالت دیگران:
دخالت خانواده یا دوستان در رابطه. - ✔️
عدم تمایل به تغییر:
عدم تمایل به اصلاح رفتارهای مشکلساز. - ✔️
نادیده گرفتن نشانهها:
نادیده گرفتن علائم هشدار دهنده در رابطه. - ✔️
انتظار معجزه:
انتظار اینکه مشکلات به خودی خود حل شوند بدون تلاش فعال.
تشخیص این عوامل و تلاش برای رفع آنها میتواند به بهبود رابطه و ایجاد تعادل در تلاشها کمک کند. باید هر دو طرف در مورد احساسات و نیازهای خود با هم صحبت کنند و برای یافتن راه حلهایی که به نفع هر دو باشد، تلاش کنند.
چرا در روابط عاشقانه احساس میکنیم فقط یکی از طرفین تلاش میکند؟
عدم تعریف صحیح از تعهد
یکی از دلایل اصلی این احساس، تعریف متفاوت از تعهد در رابطه است. شاید شما فکر کنید تعهد یعنی فداکاری و از خودگذشتگی، در حالی که طرف مقابل تعهد را صرفاً به معنای وفاداری میداند. این تفاوت در برداشتها باعث میشود که یکی از طرفین احساس کند بار مسئولیت رابطه به تنهایی بر دوش اوست. برای رفع این مشکل، صحبت صریح و روشن در مورد انتظارات و تعاریف از تعهد ضروری است. باید با هم به یک درک مشترک برسید تا از سوءتفاهمات احتمالی جلوگیری شود. تعهد فقط یک کلمه نیست، بلکه مجموعهای از رفتارها و عملکردهاست که باید در رابطه به نمایش گذاشته شوند. تعهد یعنی حضور فعال و مسئولانه در رابطه، نه فقط حضور فیزیکی. تعهد یعنی تلاش برای رشد و بهبود فردی و مشترک در رابطه.
ناتوانی در ابراز نیازها
گاهی اوقات، مشکل از ناتوانی در ابراز نیازها ناشی میشود.ممکن است شما نیازهای خود را به طور واضح بیان نکنید و انتظار داشته باشید طرف مقابل خود به خود متوجه شود.این انتظار غیرمنطقی است و منجر به احساس نادیده گرفته شدن و عدم تلاش از سوی طرف مقابل میشود.یاد بگیرید که نیازهای خود را به طور مستقیم و محترمانه بیان کنید.از زبان “من” استفاده کنید و از متهم کردن طرف مقابل خودداری کنید.به جای گفتن “تو هیچ وقت به من توجه نمیکنی”، بگویید “من احساس میکنم به توجه بیشتری نیاز دارم.
” ابراز نیازها نه تنها باعث درک بهتر طرف مقابل میشود، بلکه به او این فرصت را میدهد که برای برآورده کردن نیازهای شما تلاش کند.
در مقابل، به نیازهای طرف مقابل خود نیز توجه کنید و سعی کنید آنها را درک کنید.یک رابطه سالم بر اساس تعادل در برآورده کردن نیازهای هر دو طرف بنا شده است.
ترس از آسیبپذیری
ترس از آسیبپذیری نیز میتواند مانع از تلاش دو طرفه در رابطه شود. ممکن است یکی از طرفین از ترس طرد شدن یا آسیب دیدن، از صمیمیت و ابراز احساسات عمیق خودداری کند. این رفتار باعث میشود که طرف مقابل احساس کند او به اندازه کافی مورد اعتماد نیست و در نتیجه، او نیز از تلاش بیشتر خودداری میکند. برای ایجاد یک رابطه سالم و صمیمی، باید آسیبپذیری را پذیرفت و به یکدیگر اعتماد کرد. با به اشتراک گذاشتن ترسها و آسیبپذیریهای خود، به طرف مقابل خود اجازه میدهید که به شما نزدیکتر شود و از شما حمایت کند. این حمایت متقابل باعث تقویت رابطه و ایجاد احساس امنیت و اعتماد میشود.
من چند سالی است که در حوزه مشاوره روابط فعالیت می کنم و با موارد متعددی از این دست مواجه شده ام. تعهد واقعی زمانی شکل می گیرد که دو نفر در مسیر رشد مشترک حرکت کنند نه اینکه یک نفر همیشه دنبال دیگری بدود. دیدن این الگو در روابط باعث شد عمیق تر به این موضوع فکر کنم.
وقتی یکی از زوجین حس می کند بیشتر کارها را خودش انجام می دهد، معمولا ریشه در باورهای ناخودآگاه دارد. بعضی ها فکر می کنند باید همیشه قوی باشند و نیازهایشان را پنهان کنند. این فرسایشی است چون طرف مقابل فرصتی برای مشارکت واقعی پیدا نمی کند.
یادم می آید زوجی که با آنها کار می کردم مدام از یک طرفه بودن رابطه شکایت داشت. بعد از چند جلسه متوجه شدیم که هیچ کدام نمی توانستند به راحتی بگویند دقیقا چه انتظاری از هم دارند. گاهی سکوت و انتظار ذهن خوانی همان چیزی است که رابطه را مختل می کند.
راه حل ساده اما کاربردی این است که اول از خواسته های خودتان مطمئن شوید بعد آرام و شفاف بیانشان کنید. بعضی رابطه ها فقط به کمی تنظیم مجدد نیاز دارند نه تعویض کامل. این همان کاری است که آن زوج انجام دادند و بعد از سه ماه تحول بزرگی در دینامیک رابطه شان ایجاد شد.